كان نفسي اوى بنتى توصل الدنيا بالسلامة..و كنت باحلم بالوقت الى هشيلها فيه و العب معاها
بس بما ان دى اول تجربة ليا كام..مكنتش متوقعة الى بيحصل اول فترة بعد ولادة البيبي..
يمكن لو كنت فكرت بشكل واقعى اكتر كان احساسي بالصدمة قل شوية..
ايه البيبي ده كل شوية بيعيط..و كل خمس دقايق عايز يرضع..و كل خمس دقايق عايز يغير..
طيب انا تعبانة و لسة خارجة من عملية و عايزة ارتاح..
نفسي انام ساعة واحدة متواصل من غير ما اصحى من النوم ..
فين بقى البيبي الى نايم فى السرير وانا اروح الاعبه ؟؟
هوليه محدش حاسس بيا و كل ما حد يشوفنى يقولى بنتك جعاانة رضعيها..طيب مانا لسة مرضعاها ونفسي ارتاح شوية بقى..
هو ده ملخص اول شهر بعد الولادة..عدم نوم..رضاعة..تغيير البامبرز..
حسيت انى اتصدمت و انى مش اد المسئولية..
بس فكرت و قلت لنفسي انا مش اول ام فى الدنيا..و بنتى مش اصعب بنت..
ما الناس كلها ربت اطفال..
حسيت ان الاحساس الاول ده و الصدمة دى كانت ضرورية علشان استعد للى جاى..
علشان اعرف انى خلاص مبقتش ملك نفسي و انى بقيت ام..
علشان لسة ياما هشوف..فكان لازم اتهيا نفسيا ان الامومة مش لعبة و مش حاجة سهلة..
و علشان ابدا انظم حياتى من جديد و اعمل حساب ان فيه طرف مهم جدا بقى من اول اولوياتى..
الحمد لله الفترة الاولى دى علمتنى الصبر..و طول البال..علمتنى تحمل المسئولية..شجعتنى على تنظيم وقتى و اولوياتى..
وعلمتنى اكون ماما.. :)
زوجة وأم وصيدلانية مهتمه بالتربيةوالتعليم بنظام منتسوري .. ، ، ،
